ΜΑΚΑΡΟΝΟΠΙΤΑ ΞΕΒΡΑΚΩΤΗ

Υλικά

½ κιλό μακαρόνια για παστίτσιο

3 φύλλα κρούστας

2 ½ φλιτζάνια φρέσκο γάλα

4 αυγά

250 γραμ. φέτα, λιωμένη

150 γραμ. κεφαλογραβιέρα, τριμμένη

200 γραμ. κασέρι, τριμμένο

100 γραμ κεφαλοτύρι, τριμμένο

½ φλιτζάνι βούτυρο φρέσκο

μοσχοκάρυδο

κανέλα

πιπέρι

Εκτέλεση

Βράζουμε τα μακαρόνια, τα σουρώνουμε και στη συνέχεια τα αναμειγνύουμε με τη φέτα και τη κεφαλογραβιέρα.

Σε ένα ταψί στρώνουμε 3 φύλλα κρούστας αφού τα βουτυρώσουμε.

Σε ένα μπολ κτυπάμε τα αυγά και προσθέτουμε το γάλα και τα μπαχαρικά. Απλώνουμε τα μακαρόνια με τη φέτα και τη κεφαλογραβιέρα πάνω στα φύλλα, τα περιχύνουμε με το μείγμα του μπολ και πασπαλίζουμε με τα τριμμένα τυριά, κασέρι και κεφαλοτύρι. Τα φύλλα που περισσεύουν από το ταψί τα τυλίγουμε και τα γυρίζουμε προς τα μέσα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 30 λεπτά.

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΚΑΡΑΒΙΑΣ

«Ξεβράκωτος»: ρηματικό επίθετο σε -τος από το ξεβρακώνω (ξεβράκωτος, -η, -ο). Δηλαδή: που δεν φοράει βρακί (εσώρουχο), που είναι πολύ φτωχός, όνομα που δόθηκε στους Γάλλους επαναστάτες το 1793.

«Ξεβράκωτη», στο μπουρδελοϊδίωμα, αποτελεί τεχνικό όρο ειδικά για την στριπτιτζού. Όχι δηλαδή ότι οι άλλες κορασίδες δεν ξεβρακώνονται, αλλά η διαφορά είναι ότι οι τζούδες* ξεβρακώνονται επισήμως (που λέει ο λόγος δηλαδή).

«Ξεβράκωτοι», έτσι έλεγαν περιφρονητικά οι αριστοκράτες τους στρατιώτες της Γαλλικής Επανάστασης (1789), επειδή φορούσαν μακριά παντελόνια και όχι τα παντελόνια της αριστοκρατίας. Όταν επικράτησε η επανάσταση του 1789 ο όρος αβράκωτοι ή ξεβράκωτοι (sans- culotte) έγινε όρος συνώνυμος του ήρωα, του πατριώτη και του δημοκράτη και τίτλος τιμής.

Καμία σχέση με τη πίτα μας,… έτσι απλά για την ιστορία της λέξης η μην τυχόν και κάποιος σας ρωτήσει «που πάς ξεβράκωτος στ' αγγούρια» να ξέρετε τι θα του απαντήσετε!!

Τ.Κ

*Στο μπουρδελοϊδίωμα, τζου είναι η στριπτιτζού. Συνηθέστερα στον πληθυντικό: τζούδες.