ΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΨΗΣΙΜΑΤΟΣ

Ας δούμε λοιπόν μαζί μερικές προτάσεις για το πώς θα προετοιμάσετε καλύτερα το αρνάκι ή το κατσικάκι, αλλά και το το κοκορέτσι. Εμπρός για μυρωδάτα σουβλίσματα! Η πιο γρήγορη μέθοδος ψησίματος του οβελία είναι το ψήσιμο σε κληματόβεργες. Οι κληματόβεργες που κλαδεύονται νωρίτερα από το Πάσχα, κάνουν την καλύτερη, την ιδανικότερη πυκνή φωτιά- καρβουνιά για το ψήσιμο του οβελία.

Χρειάζεται όμως να ανοίξουμε σε απάνεμο μέρος ένα λάκκο 15-20 εκατοστών, να στερεώσουμε δεξιά και αριστερά λαμαρίνες όρθιες, φτιάχνοντας έτσι ένα ασφαλές και θερμόκλειστο μέρος για εξοικονόμηση ενέργειας και γρήγορο ψήσιμο.

Αλλιώς ο αέρας θα μας παίρνει τη δύναμη της φωτιάς, θα αργεί το ψήσιμο και θα χωνέψει η φωτιά, χωρίς να έχει ψηθεί καλά….

Μέσα στο μέρος αυτό ανάβουμε τις κληματσίδες, κληματόβεργες, αφού πρώτα έχουμε ετοιμάσει το αρνί! Εάν δεν το ετοιμάσουμε, δεν βάζουμε φωτιά.

Πώς ετοιμάζουμε το αρνί;

Καταρχήν προτιμούμε αρνάκι γάλακτος με ελληνική πρασινογάλαζη σφραγίδα, μέχρι ενός έτους, 8 έως 12 κιλά το πολύ.

Ετοιμάζουμε, σαπουνίζουμε και καθαρίζουμε καλά καλά τη σούβλα. Περνούμε τη σούβλα στο αρνί, φροντίζοντας να βγει από το κρανίο ανάμεσα στα μάτια και στερεώνουμε τα πόδια στη διχάλα, δένοντάς τα και με καθαρό άσπρο σύρμα που δεν σκουριάζει.

Χρειάζονται δύο άτομα για καλή δουλειά.

Επίσης με σύρμα δένουμε τη σπονδυλική στήλη επάνω στη σούβλα σε πολλά σημεία, σφιχτά, ώστε η σπονδυλική στήλη να εφάπτεται στο σίδερο. Το δέσιμο αυτό να γίνει σχολαστικά, ώστε να μη καμπουριάσει το αρνί αργότερα στη θράκα και να μη γυρίζει η σούβλα χωρίς να γυρίζει το αρνί ή να γυρίζει σε διαφορετική ταχύτητα και όταν φτάνει στο επάνω νεκρό σημείο, να πέφτει με δύναμη κάτω, χαλώντας το ομαλό γύρισμα και το ομοιόμορφο ψήσιμο.

Δένουμε επίσης και το κεφάλι και το λαιμό γερά.

Έπειτα, αλατοπιπερώνουμε το αρνί μέσα στην κοιλιά και δένουμε την κοιλιά ή με σπάγγο και βελόνα σακοράφα ή με ψιλό άσπρο σύρμα. Μπορούμε πριν να αλείψουμε με λεμόνι και πολύ λίγο ελαιόλαδο ή καλύτερα αγνό βούτυρο την κοιλιά και μετά να την αλατοπιπερώσουμε.

Το ίδιο κάνουμε και απ΄ έξω, αλείφοντας το αρνί με λεμόνι ή με μείγμα λεμονιού, ελάχιστου λαδιού και ανακατεμένου μέσα αλατοπίπερου.

Βάζουμε φωτιά στις στοίβα με τις κληματσίδες (λίγες λίγες και προσοχή στον αέρα – κίνδυνος πυρκαγιάς, ενώ μπορούμε να προσθέσουμε χοντρά ξυλοκάρβουνα – αυτά που πουλιούνται στα σούπερ μάρκετ είναι τρίμματα ακατάλληλα για αρνί) και αμέσως μόλις πέσει η φλόγα, βάζουμε το αρνί με τη σούβλα επάνω από τη φωτιά στο ψηλότερο σημείο και αρχίσουμε το γύρισμα.

(Εάν βάλουμε μηχανάκι, φροντίζουμε το μηχανάκι να μην είναι κοντά στη φωτιά, γιατί θα λιώσουν τα καλώδια από τη θερμότητα. Καλύτερο είναι το ψήσιμο με το χέρι, που δεν θα μας «εγκαταλείψει» ποτέ…)

Εάν δεν έχουμε πολλές κληματόβεργες ώστε να γεμίσει ο λάκκος μας από το ιδανικό καρβουνάκι τους, τότε θα χρειαστούμε και χοντρά ξυλοκάρβουνα ή καλύτερα παραδίπλα μπορούμε να ανάψουμε μακρόστενα ξύλα από χοντρούτσικα κλαδιά για να έχουμε εφεδρική φωτιά να προσθέτουμε ξυλοκάρβουνο.

Σταδιακά κατεβάζουμε το ύψος τους αρνιού από τη φωτιά στα ποδαρικά, ενώ κατά διαστήματα αλείφουμε με το μίγμα και αλατοπιπερώνουμε με ειδικό μακρύ πινέλο σούβλας για να μην καιγόμαστε!

Εάν όλα τα κάναμε σωστά και αφού κάναμε πρώτα πρώτα το σταυρό μας, σε δύο ώρες το αρνί θα έχει γίνει ροδοκόκκινο, θα έχουν ανοίξει οι αρθρώσεις και θα έχει σπάσει η σπονδυλική στήλη, πράγμα που σημαίνει ότι ψήθηκε έως μέσα.

Μια δοκιμή θα μας πείσει με το πιρούνι πίσω από τα πόδια. Εάν δε διαλύσει όμως η σπονδυλική στήλη δεν έγινε…

Χριστός Ανέστη και καλή όρεξη!