ΚΟΜΦΕΤΟ

Φίλες και φίλοι μου, τώρα, ιδού και η συνταγή για το κομφέτο, όπως την ξέρω από την 94χρονη μάνα μου! Για μια δόση που αποδίδει γύρω στους 65 ρόμβους.

Υλικά

10 ποτήρια πουρές κυδωνιού

8 ποτήρια ζάχαρη (μπορείτε να αφαιρέσετε ένα μέρος της ζάχαρης και να την αντικαταστήσετε με λίγο μέλι ή κόττο. Στην περίπτωση που χρησιμοποιήσετε κόττο το κομφέτο θα βγει πιο σκούρο.

Ξασπρισμένα αμύγδαλα (υπολογίστε περίπου 1 κοτυληδόνα αμυγδάλου για κάθε κομμάτι. Προσωπικά, επειδή μου αρέσει το αμύγδαλο, βάζω λίγο περισσότερο).

Καλά τριμμένη ξερή πορτοκαλλόφλουδα

Καλά τριμμένη πρόκα γαρύφαλλο.

Προαιρετικά και τριμμένη κανέλλα (Την αποφεύγω, επειδή η έντονη μυρωδιά της καλύπτει το άρωμα των άλλων δύο καρυκευμάτων που μου αρέσουν περισσότερο).

Τρόπος παρασκευής

Ψήνουμε τα κυδώνια, αν είναι απόλυτα γερά. Διαφορετικά τα καθαρίζουμε, τα κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια και τα βράζουμε σκεπασμένα με νερό. Με το ζουμί τους μπορούμε να παρασκευάσουμε «μπελτέ» (δυστυχώς δεν γνωρίζω άλλη ωραιότερη λέξη γι' αυτόν τον υπέροχο ρουμπινί ζελέ). Τα στραγγίζουμε και μετά τα αλέθουμε στο παλιό αλεστήρι ντομάτας (σε καμία περίπτωση σε multi), μετράμε τον πουρέ και μαζί με την ανάλογη ζάχαρη τα βάζουμε σε μια ευρύχωρη κατσαρόλα, σε μέτρια προς χαμηλή θερμοκρασία, και ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα διαρκώς και αδιαλείπτως, διαφορετικά θα κολλήσει το μείγμα.

Η διαδικασία αυτή διαρκεί γύρω στις τρεις ώρες! Για να μειώσω τον χρόνο του ανακατώματος, βάζω τα δύο πρώτα υλικά στο πυρέξ και σε χαμηλή θερμοκρασία, ανακατεύοντας συχνά, τα αφήνω στην κουζίνα, ώστε να απορροφηθεί μέρος της υγρασίας και μετά συνεχίζω στην κατσαρόλα. Στα μισά της διαδικασίας προσθέτω τα υπόλοιπα υλικά. Είναι έτοιμο το μίγμα, όταν ξεκολλάει εντελώς από την κατσαρόλα, ώστε να σηκώνεται στην κουτάλα σαν μια μάζα και να αφήνει τελείως καθαρή τη βάση της. Έχουμε μια καθαρή μαρμάρινη πλάκα ή σανίδα χωρίς σκλήθρες, αλείφουμε με ελάχιστο λάδι την παλάμη μας και την περνάμε πάνω στη γυαλιστερή επιφάνεια, ώστε να μην κολλήσει το μίγμα. Προσοχή: να μην υγρανθεί με το λάδι η επιφάνεια, γι' αυτό την περνάμε με λίγο χαρτί κουζίνας. (Ίσως αυτή η αντικολλητική διαδικασία να μπορεί ν α γίνει με τον ίδιο τρόπο και με ελάχιστο νερό). Απλώνουμε το μίγμα, προσέχοντας να έχει το ίδιο πάχος παντού και το αφήνουμε να κρυώσει εντελώς και να σφίξει. Εγώ το αφήνω συνήθως να ξενυχτίσει και το κόβω την επομένη. Έχουμε ετοιμάσει τα δαφνόφυλλα. Τα πλένουμε πολύ καλά, τα στραγγίζουμε και τα αφήνουμε μία- με δύο μέρες στον ήλιο, για να μαραθούν. Αν τα φρύξετε στην κουζίνα, θα ξεραθούν και θα χάσουν το πράσινο χρώμα τους. Χωρίζουμε το ξερό πια υλικό σε λωρίδες και κόβουμε σε σχήμα ρόμβου, μεγέθους τέτοιου που να χωράει σε ένα μέτριο δαφνόφυλλο. Φυλάσσεται κατά προτίμηση σ ε γυάλινα φαγητοδοχεία.

Επιστρατεύστε τις δυνάμεις σας και τον/την σύντροφό σας και δοκιμάστε τη συνταγή της κ. Βαρβάρας. Καλή δύναμη και καλή επιτυχία! Το αποτέλεσμα θα σας ανταμείψει για τον κόπο σας.

ΔΩΡΑ ΜΑΡΚΑΤΟΥ