ΣΟΥΣΑΜΙ

Οι σπόροι του σησαμιού προέρχονται από ένα ετήσιο φυτό με ύψος 1-2μ., το οποίο είτε έχει θαμνώδη ανάπτυξη είτε έχει απλό λεπτό βλαστό. Στο βλαστό εμφανίζονται λευκά, λιλά ή ροζ λουλούδια, τα οποία στη συνέχεια μετατρέπονται σε καρπούς όπου εσωκλείονται οι σπόροι.

Οι σπόροι είναι μικροί, οβάλ, επίπεδοι και γυαλιστεροί. Όταν οι καρποί ωριμάσουν, ανοίγουν και αποκαλύπτουν το περιεχόμενό τους.

Τα πασίγνωστα σποράκια σουσαμιού με το ιδιαίτερο άρωμα και γεύση,  έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στα πέντε σημεία του ορίζοντα. Χρησιμοποιούνται κατά κόρον στις κουζίνες της Κίνας και της Ιαπωνίας.

Ακόμα, από τους σπόρους εξάγεται το αρχαιότερο έλαιο, το σησαμέλαιο, το οποίο έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε πολυακόρεστα λιπαρά οξέα. Είναι  σταθερό και ανθεκτικό δεν τ’αγγίζει εύκολα. Η δυνατή γεύση του σησαμελαίου είναι πολύ αγαπητή στους Ασιάτες.

Στη Μέση Ανατολή αποτελούν συστατικό στο μίγμα μπαχαρικών και βοτάνων ζαχτάρ. Παράλληλα, «στολίζουν» και ενισχύουν γευστικά τα αμερικάνικα hamburgers και το κουλούρι Θεσσαλονίκης, το Πασχαλινό τσουρέκι και το ψωμί. Από τους συνθλιμμένους σπόρους του σουσαμιού παράγεται το ταχίνι και αυτό με τη σειρά του χρησιμοποιείται για την παρασκευή του χαλβά.

Το σησάμι θεωρείται ένα από τα αρχαιότερα μπαχαρικά. Οι θεοί έπιναν κρασί φτιαγμένο με σουσάμι την προηγούμενη νύχτα πριν από τη δημιουργία του κόσμου, σύμφωνα ε την μυθολογία των Ασσυρίων.

Οι Βαβυλώνιοι έφτιαχναν ποτά και κέικ από σησάμι. Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν το σησάμι στην παρασκευή ψωμιών. Χαρακτηριστικός είναι ο Αιγυπτιακός τύμβος του 2000 π.Χ., στον οποίο απεικονίζεται ένας φούρναρης να ρίχνει σησάμι σε μία ζύμη. Οι αρχαίοι Έλληνες στρατιώτες έτρωγαν σησάμι για να πάρουν ενέργεια.

Το 17οαι. έφτασε και στην Αμερική έγινε πολύ δημοφιλές. Απαραίτητο συστατικό πολλών Αμερικανικών πιάτων.

Προέλευση: Κεντρική Αμερική, Αφρική, Ινδονησία, Ινδία, Κίνα.

Ταιριάζει με το κοτόπουλο, τις σαλάτες, τα κουλουράκια και το ψωμί., με μέλι λουκουμάδες