ΠΑΠΑΡΟΥΝΟΣΠΟΡΟΣ

Η λέξη παπαρούνα αποτελεί κοινή ονομασία των 100 περίπου ειδών του γένους Μήκων (Papaver) της οικογένειας των Μηκωνοειδών (Papaveraceae). Πρόκειται για ποώδες, αγγειόσπερμο και δικότυλο φυτό που φύεται σε περιοχές με εύκρατο ή ψυχρό κλίμα. Στην Ελλάδα υπάρχουν παραπάνω από δέκα είδη παπαρούνας. Πιο διαδομένη η είναι η παπαρούνα Μήκων η Ροιάς (Rhoeas), το γνωστό κοκκινόμαυρο λουλούδι που δημιουργεί διάθεση για ύπνο. Από το γαλακτικό χυμό της οπιούχας παπαρούνας (Papaver somniferum) που είναι αυτοφυής στην Ελλάδα προέρχεται το όπιο.

Το φυτό με τα πανέμορφα κατακόκκινα πέταλα. Στους αρχαίους λαούς της Περσίας, της Αιγύπτου και της Μεσοποταμίας, στους Έλληνες και τους Ρωμαίους.

Οι πρωτες αναφορές για την παπαρούνα αναφέρονται σε κείμενο των Σουμερίων που χρονολογείται στο 4000 π.Χ.Οι αρχαίοι Έλληνες αθλητές έβαζαν παπαρουνόσπορους και μέλι στο κρασί τους για να είναι εύρωστοι και υγιείς. Η παπαρούνα εμφανίζεται και στην ελληνική μυθολογία. Η ύπαρξη της αποδίδεται στη θεά Δήμητρα, η οποία δημιούργησε το φυτό για να απαλύνει τη θλίψη της όταν η κόρη της Περσεφόνη πήγαινε για 6 μήνες κάθε χρόνο στον Κάτω Κόσμο για να συναντήσει τον Πλούτωνα. Εκτός από τη Δήμητρα και ο θεός Ύπνος είναι συνδεδεμένος με την παπαρούνα.Οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τους χυμούς του φυτού για να απαλύνουν τον πόνο που προκαλείται από τον έρωτα. Ο ποιητής Βιργίλιος την αποκαλεί «παπαρούνα της Λήθης».

Προέλευση: Κίνα, Ινδοκίνα, Ινδία, Αφγανιστάν, Ευρώπη, Βόρεια Αμερική και Αυστραλία.

Όταν είναι άψητοι οι παπαρουνόσποροι έχουν ήπια γεύση, η οποία όταν ψηθούν γίνεται πιο έντονη, γλυκιά και καρυδοειδής.Οι παπαρουνόσποροι ολόκληροι ή λιωμένοι χρησιμοποιούνται στη μαγειρική και αρτοποιία, όπου αποτελούν συστατικό στα παξιμάδια, στο ψωμί, στα κέικ, στα μπισκότα και στα στρούντελ. Στη μαγειρική, οι παπαρούνες βράζονται και προστίθενται στις σαλάτες και στις χορτόπιτες.Συνδυάζονται με μπαχάρι, κάρδαμο, κανέλα, γαρύφαλλο, κόλιανδρο, τζίντζερ, μοσχοκάρυδο, σουσάμι και σουμάκ.