ΤΣΙΤΣΙΜΠΥΡΑ ΙΘΑΚΗΣ

(Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΟΥ ΑΛΕΚΟΥ ΜΩΡΑΙΤΗ, ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ «ΟΔΥΣΣΕΑΣ»)

Η παρασκευή της τσιτσιμπύρας είναι μια σύνθετη διαδικασία και για να ολοκληρωθεί με το παλιό παραδοσιακό τρόπο χρειάζεται 3 μέρες. Θρυμματίζουμε σε παλιό κοπάνι το τζίντερ, αλέθουμε το ρύζι και βάζουμε από βραδύς όλα τα υλικά σε ένα μεγάλο δοχείο. Το πρωί συλλέγουμε σε μαστέλο το χυμό, εμφιαλώνουμε σε μπουκάλια και τα τοποθετούμε τρείς μέρες στον ήλιο για να γίνει η ζύμωση γιατί η τσιτσιμπύρα είναι ανθρακούχο αναψυκτικό.

Το καφενείο ΟΔΥΣΣΕΑΣ στο Βαθύ, ήταν το μοναδικό που παρασκεύαζε τσιτσιμπύρα σε όλη την Ιθάκη πολύ πριν από τους καταστροφικούς σεισμούς του 1953 και στα Επτάνησα την έφεραν οι Άγγλοι το 1860. Οι πρωτεργάτες και ιδιοκτήτες του καφενείου, ο Σταύρος ο Πάτσουλας και ο Λιάκος, παράγγελλναν το τζίντερ από την Αθήνα και έφτιαξαν την πρώτη τσιτσιμπύρα που μέχρι τότε είχε μόνο η Κέρκυρα. Εγώ μπήκα στο καφενείο μετά τους σεισμούς και από τότε και για 30 χρόνια περίπου μυήθηκα στα μυστικά της τσιτσιμπύρας που ήταν ονομαστή και γινόταν ανάρπαστη επειδή ήταν χωνευτική και δροσερή, αφού εμφιαλώναμε κάθε μέρα περίπου 100-120 μπουκάλια και δεν έμενε ούτε ένα για την επομένη μέρα. Η παρασκευή της ήταν πάρα πολύ δύσκολη, όσοι κι αν προσπάθησαν να την φτιάξουν στην πορεία με τα ίδια υλικά δεν τα κατάφεραν ποτέ, γιατί η διαδικασία είχε τα μυστικά της. Η Κερκυραϊκή τσιτσιμπύρα είναι πολύ διαφορετική και πλέον γίνεται σε εμφιαλωτήρια με τζίντζερ, ζάχαρη, νερό και λεμόνι και φυσικό μύκητα για τη ζύμωση η γίνεται απλά με ανθρακούχο νερό.

Εμείς εκείνα τα χρόνια είχαμε ταλαιπωρηθεί πολύ, κουβαλάγαμε το νερό με λάτες για να είναι βρόχινο από στέρνες στα Κανελάτα και αρχικά είχαμε ένα μηχάνημα με σούστες όπου γινόταν η διαδικασία παρασκευής της τσιτσιμπύρας. Τα πρώτα χρόνια η εμφιάλωση γινόταν σε μπουκάλια με πώμα που ανοιγόκλεινε με ελατήρια και αργότερα με κανονικό τσίγκινο πώμα. Η διαδικασία ξεκίναγε από το βράδυ, ρίχναμε τα υλικά στο μηχάνημα και μετά μαζεύαμε το χυμό σε ένα μαστέλο και άρχιζε η εμφιάλωση. Στη πίσω αυλή το καφενείου τα τοποθετούσαμε στη σειρά και μένανε τρείς-τέσσερες μέρες στον ήλιο για να γίνει η ζύμωση πριν καταναλωθούν. Η Παρασκευή της τσιτσιμπύρας στο καφενείο μας αν θυμάμαι καλά, σταμάτησε τέλη της δεκαετίας του 70, ίσως και αρχές 80, όταν οι αρμόδιες υπηρεσίες μας ζήτησαν σύγχρονες προδιαγραφές και εμφιαλωτήριο και δυστυχώς δεν μπορέσαμε να ανταποκριθούμε γιατί δεν ήταν δυνατόν για 100 μπουκάλια την ημέρα να γίνει αυτό. Έτσι μοιραία η Παρασκευή της τσιτσιμπύρας σταμάτησε και μαζί της έκλεισε η ιστορία της για το νησί μας.

Η τσιτσιμπύρα ήταν ένα ποτό πολύ χωνευτικό, όμοιο του σε γεύση δεν υπάρχει. Από το καφενείο μας τσιτσιμπύρα έχουν πιει όχι μόνο οι ντόπιοι, αλλά έλληνες και ξένοι που επισκεπτόταν το νησί μας και φυσικά πολλοί καλλιτέχνες και διάσημα πρόσωπα που ερχόταν εκείνη την εποχή στο Θιάκι για το Φεστιβάλ Θεάτρου. Και ποιος δεν έχει περάσει από το ιστορικό καφενείο ΟΔΥΣΣΕΑΣ για μια τσιτσιμπύρα! Η ταλαιπωρία μας τότε άξιζε όμως το κόπο, γιατί με την τσιτσιμπύρα γράψαμε στην Ιθάκη ιστορία!!!

Από το βιβλίο «Η ΙΘΑΚΗ ΣΤΟ ΠΙΑΤΟ ΜΑΣ» της Ελένης Παπαδοπούλου.