Ο ΟΥΡΑΝΙΣΚΟΣ ΚΑΙ Η ΤΡΟΦΗ

Ο Ουρανίσκος

Το να τρώγεις μηχανικά βλάπτει πολύ το σώμα. Κάθε λειτουργία που γίνεται χάριν του σώματος πρέπει να είναι μεστή ζωής και πνεύματος.

Αν οι ασχολίες σου σε απορροφούν τόσο ώστε να μην έχεις καιρό να τρώγεις με γαλήνη και υπομονή, αλλά τρέχεις σε αυτές ευθύς μόλις καταπιείς το φαγητό σου, είναι αναπόφευκτο με τον καιρό να πάθεις. Το σώμα δεν είναι ατμομηχανή ώστε να γεμίζεται εν τάχη.

Το πνεύμα απαιτεί πότε το ένα και πότε το άλλο έδεσμα και άρωμα. Το πνεύμα έχει τους λόγους του που απαιτεί αυτήν την εναλλαγή. Όταν κάποιος αδιαφορεί γι αυτό σημαίνει ότι έχει μόνο σώμα. Σημαίνει ότι το πνεύμα έχει χαυνωθεί.

Όσο πνευματικότερος είναι κάποιος, τόσο κριτικότερο έχει τον ουρανίσκο. Να θυμάσαι λοιπόν όταν τρώγεις να εξυπηρετείς τις απαιτήσεις του πνεύματος. Ο ουρανίσκος είναι ένας από τους πράκτορες του πνεύματος. Πρόσεχε να μην τον διαφθείρεις.

Ο λαίμαργος δεν τρώγει. Καταπίνει. Αυτός που τρώγει γαλήνια λαμβάνει με φιλόστοργη σκέψη κάθε τεμάχιο το οποίο φέρει στο στόμα, και όσο περισσότερα δευτερόλεπτα αφιερώνει σε κάθε τεμάχιο, τόσο περισσότερο διαρκεί και η μεταβίβαση της τροφής στο πνεύμα.

Ο λαίμαργος πολύ λίγο όφελος λαμβάνει από την τροφή του. Είναι σαν να θέτεις άνθρακες και ξύλα σε μεγάλη ποσότητα όλα με μιας εντός εστίας η οποία έτσι δεν δύναται να αναπτύξει πυρ. Λίγη τροφή που λαμβάνεται με ανάπαυση, μασόμενη βεβουλευμένα και ευάρεστα θα σου προσκομίσει περισσότερο καλό παρά τριπλάσια τροφή τρωγόμενη εσπευσμένα.

Όταν συντρώγεις με ανθρώπους εύθυμους, χαρούμενος, που δεν σπεύδουν ούτε ανησυχούν, ούτε έχουν εριστικές διαθέσεις, ούτε να είναι απασχολημένοι με εμπορικές μέριμνες, οι οποίοι μπορούν να τρώγουν και να συνδιαλέγονται ευχάριστα, και των οπoίων η συνδιάλεξη δεν έχει ίχνος πίκρας, ή κακοβουλίας ή δηκτικού σαρκασμού εναντίον άλλων, τότε έχεις πολυτιμότατα διανοητικά βοηθήματα. Τέτοιοι συνδαιτυμόνες συγκεντρώνουν την ελκτική δύναμη της διάνοιάς τους και έτσι σχηματίζεται ισχυρό διανοητικό ρεύμα τα οποίο προσκομίζει όλα τα καλά και αγαθά.

Ουδέποτε πρέπει να ανησυχείς μήπως το φαγητό το οποίο πρόκειται να φας, ή αυτό το οποίο τρως, αποβεί επιβλαβές. Αν ανησυχείς το καθιστάς επιβλαβές. Απεναντίας κάνε την αντίθετη σκέψη και λέγε ήρεμα: «Αυτό το φαγητό θα με ωφελήσει».

Η Τροφή

Όταν τρώγεις να θυμάσαι ότι είσαι μόριο της Μεγάλης Υπέρτατης Σοφίας. Τρώγε όπως τα πετεινά του ουρανού, και λησμόνησε ότι έχεις στόμαχο.

Αν στην φαντασία σου έχεις ασθενικό στομάχι, ασθενικό θα γίνει και στην πραγματικότητα διότι ό,τι σκέπτεσαι, αυτό δημιουργείς.

Ως προς την επιλογή των φαγητών να συμβουλεύεσαι πάντα τον ουρανίσκο σου, ο οποίος είναι ο πράκτορας του πνεύματος. Ό,τι ο ουρανίσκος σου αποστρέφεται μη το τρώγεις διότι αυτό δεν σε ωφελεί όσο και αν σου λέγουν ότι είναι θρεπτικό και δυναμωτικό.

Ένα μήλο κοπτόμενο από το δέντρο και αμέσως τρωγόμενο τρέφει και ζωογονεί περισσότερο παρά αν φαγωθεί μετά από πολλές ημέρες. Η μαγειρευμένη τροφή αποβάλλει τα ζωντανά της στοιχεία.

Πάσα τροφή από την οποία έχει αποσπασθεί η ζωή μεταδίδει στοιχεία θανάτου εις τον τρώγοντα αυτήν.

Πριν κοιμηθείς, αν πεινάς, φάγε κάτι πολύ λίγο, διότι όταν το σώμα ζητά τροφή κατά την διάρκεια του ύπνου το πνεύμα κωλύεται από το να φέρει στο σώμα τα πνευματικά στοιχεία του σθένους τα οποία θα έφερε, αν το σώμα ήταν απαλλαγμένο από την όρεξη για τροφή.

Το μέγα έργο του βίου σου είναι να καταστήσεις το σώμα πειθήνιο όργανο του πνεύματος.

Απαιτείται διηνεκής και γαλήνιος πόθος ώστε η θέληση του πνεύματος να εκτελείται αποτελεσματικά. Ο πόθος σε φέρει υπεράνω των επιθυμιών ή απαιτήσεων της χονδροειδούς όρεξης. Σου παρέχει την δύναμη να χρησιμοποιείς αυτές αν είναι ανάγκη, αλλά δεν αφήνει αυτές να χρησιμοποιούν εσένα.

Αν τρως κρέας με τον διηνεκή και γαλήνιο πόθο μια μέρα να βρεθείς υπεράνω της όρεξης γι αυτό, τότε ευρίσκεσαι στην οδό της σωτηρίας, ενώ αν απέχεις της κρεοφαγίας αλλά μέσα σου αισθάνεσαι την όρεξη του κρέατος ισχυρή, τότε βρίσκεσαι σε χειρότερη θέση από τους εθισμένους κρεατοφάγους.

Οι ανυπότακτες και θορυβώδεις ορέξεις αποτελούν την οχλοκρατία και κάποια ημέρα θα κατασταλούν εντελώς υπακούοντας στους πνευματικούς πόθους, οι οποίοι αποτελούν την αριστοκρατία. Το δέλεαρ της ύλης θα χάσει επιτέλους την ισχύ του αν το αντιμετωπίζεις και λέγεις προς αυτό επίμονα: «Είσαι δέλεαρ και σε καθυποτάσσω. Δεν είσαι ικανό να με ελκύσεις. Εγώ θα σε δεσμεύσω, δεν θα με δεσμεύσεις εσύ. Η μαγγανεία σου είναι νευρική πλάνη.»

Για να έχεις το θάρρος μα μιλάς επιτακτικά προς το δέλεαρ πρέπει να έχεις απόλυτη πίστη στο Ύψιστο Πνεύμα. Για να μιλήσεις στο δέλεαρ επιτακτικά απαιτείται πολύ θάρρος, και χωρίς την συναίσθηση ότι εξαρτάσαι από τις βουλές της Υπέρτατης Σοφίας, πως είναι δυνατόν να αποκτήσεις το απαιτούμενο θάρρος;

Από το βιβλίο του Πλάτωνα Δρακούλη ΒΙΟΝΟΜΙΑ, 1931