ΛΟΥΪΖΑ

Θάμνος ύψους 1-1½μ. που ανήκει στην οικογένεια Verbenaceae με προέλευση από τη Λατινική Αμερική. Έχει μακριά ανοιχτοπράσινα φύλλα από τα οποία αναδύεται το δυνατό λεμονάτο άρωμα της. Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο εμφανίζονται στα φύλλα της μικρά λευκά ή μοβ ανθάκια. Για να ευδοκιμήσει χρειάζεται υψηλή θερμοκρασία, πλήρη ηλιοφάνεια και εύφορο έδαφος με αρκετή υγρασία. Το αρωματικό έλαιο της χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική και στη βιομηχανία καλλυντικών και αρωμάτων. Προέλευση: Ελλάδα, Γαλλία, Λατινική Αμερική, ΗΠΑ και Βόρεια Αφρική.

Η Λουΐζα διαδόθηκε στην Ευρώπη μόλις τον 17οαι. από Ισπανούς κατακτητές, οι οποίοι την πήραν από τον τόπο προέλευσής της, την Αργεντινή και την Χιλή, και την έφεραν στην Ευρώπη. Της έδωσαν το όνομα «Λουΐζα» από το όνομα της Βασίλισσας Μαρίας Λουίζας της Πάρμα (1751-1819), της συζύγου του Βασιλιά Κάρολου του IV της Ισπανίας. Τη Βικτωριανή περίοδο, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι γυναίκες έβαζαν φύλλα λουΐζας στα μαντήλια τους προκειμένου να δροσιστούν από το λεμονάτο άρωμα της λουΐζας.

Έχει έντονη, φρέσκια γεύση λεμονιού. Χρησιμοποιείται κυρίως σε σούπες, αλλά και για τη δημιουργία δροσιστικών ροφημάτων. Δίνει ακόμα άρωμα και λεμονάτη γεύση στο ψάρι, το κοτόπουλο, τις μαρινάδες και τα ντρέσινγκς των σαλατών. Μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί στα κέικ και στα muffins, στις φρουτοσαλάτες, στις κρέμες και στο σπιτικό παγωτό. Στη Μεξικάνικη κουζίνα, τα φύλλα της λουίζας σοτάρονται και σερβίρονται σαν λαχανικό. Συνδυάζεται με καρδαμο, κανέλα και τζίντζερ.