ΤΟ ΝΟΥΜΠΟΥΛΟ ΤΣΗ ΣΙΟΡΑΣ ΡΟΖΙΝΑΣ

Η σιόρα Ροζίνα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κέρκυρα. Στο γραφικό χωριό τότε Λευκίμη, Εκεί γνώρισε τον καπετάν Νικόλα που πήγαινε με το μεγάλο του καΐκι, τον αγάπησε και έφτασε νύφη στην Κεφαλονιά. Μαζί της έφερε και την νοστιμάδα της κερκυραϊκής κουζίνας που διαδόθηκε σε αρκετά σπίτια της περιοχής του Φισκάρδου. Αυτή η ιστορία είναι της δεκαετίας του 1930.

Μια κερκυραϊκή σπεσιαλιτέ ήταν το Νούμπουλο. Το έφτιαχναν από χοιρινό μαλακό κρέας με ξεχωριστή τέχνη. Όπως το είχε μάθει από την μητέρα της και εκείνη από την εποχή της Αγγλοκρατίας. Πέρασε από γενιά σε γενιά.

Αυτό λοιπόν το κρέας, απαλλαγμένο από το πολύ λίπος, το τοποθετούσε μέσα σε ένα κομμάτι από το έντερο του χοίρου, αφού προηγουμένως το είχε πλύνει πολύ καλά. Βέβαια το κρέας αυτό το είχε «βάλει στην αφράλα» για 6 ημέρες (!).

Έπειτα το ξαρμύριζε και το «έβαζε στα μυρουδικά». Τα «μυρουδικά» ήταν πιπέρι, ρίγανη, λάδι, «χτυπημένο» με παλιό κρασί και μαντζουράνα ξερή. Το γεμιστό πλέον έντερο το κρεμούσε επάνω από αναμμένη φωτιά με ξύλα από δένδρα που είχαν χαρακτηριστική μυρωδιά ώστε ο καπνός τους να το ψήσει λίγο - λίγο. Ανάλογα την πυκνότητα και την δύναμη του καπνού και της φωτιάς, το άφηναν εκεί κρεμασμένο. Ήταν πολύ νόστιμο και ορεκτικό. Δεν ξέρω όμως γιατί στη συνέχεια με την πάροδο του χρόνου ξεχάστηκε στην Κεφαλονιά. Αυτή ήταν και η απορία του αξέχαστο Θέμου Ποταμιάνου που μου διηγήθηκε μερικές από τις συνταγές της Σιόρας Ροζίνας.

Η ρουβελόπιτα πάλι ήταν δική της σπεσιαλιτέ. Έλα όμως που στην Κεφαλονιά δεν πιάνανε και δεν τρώγανε τους ρουβέλους. Προτιμούσαν να τους βλέπουν να γυρίζουν στις αυλές και τους κήπους τους και να ακούνε το λάλημα τους. Ρούβελος για τον Κερκυραίο είναι ο τσιπουρογιάννης για τους Κεφαλονίτες.

Στην Κέρκυρα τους πιάνανε με αγκίστρια για να κάνουν την ρουβελόπιτα και να την πάνε πεσκέσι τσ' αρχόντους!

Aπό το βιβλίο «Στα χρόνια τση παδέλας» του Σπύρου Μπεκατώρου